Uncategorized

Dit jaar, in 2021, bestaat de Facebookgroep De Boekenjagers vijf jaar. In die vijf jaar bracht de oprichter van de groep, Veerle Nijs, een hele schare lezers enthousiast aan het boekenjagen en het lezen. Om de speciale verjaardag niet ongemerkt voorbij te laten gaan, bedacht Veerle een bijzonder cadeau voor de groep: een eigen boek. Als auteur kon ik er helaas niet aan meewerken: het aantal voorziene pagina’s was al gereserveerd door andere schrijvers die hun bereidwillige medewerking verleenden. Dus zette ik mijn redacteursbril op en liet de getuigenissen en verhalen die binnenstroomden door mijn handen gaan. Het waren fijne maanden en ik keek uit naar de dag dat het boek in de winkel zou liggen.Na maanden intensieve arbeid verscheen op 12 augustus Het Boekenjagersboek. Uiteraard wilde ik dat vieren. Met de drop van een zwerfboek, hoe anders. Het werd een heuglijke drop, lees maar even mee. Aan de voeten […]

Trofee van Gaea Schoeters vertelt het bijzondere verhaal van een Amerikaanse jager, Hunter White – jawel – die een jachtvergunning koopt om in een niet nader genoemd Afrikaans land een zwarte neushoorn te schieten. Aan de hand van Hunter loop je recht het zinderende, zinsbegoochelende Afrikaanse landschap in en tegen wil en dank leef, jaag, honger en dorst je 223 pagina’s lang met hem mee om aan het eind van de tocht te ontdekken hoe het de jager en de prooi is vergaan. Met een lenige vertelstijl, memorabele personages en een unieke, verbijsterende plot leidt Gaea Schoeters je naar het hart der duisternis, naar een leeservaring als geen andere.

Op 1 april 2020, pal in de lockdown van het eerste coronajaar, verscheen Onomkeerbaar, mijn debuutroman. De boekhandels waren dicht, het land zat op slot, er viel weinig te lachen en nog minder te vieren. Tussen alle onheilsberichten over corona door ontving ik in de maanden die volgden reacties van lezers. Verwachte en onverwachte woorden van lof, af en toe een kritisch geluid of een veelzeggende stilte. Ik wende op mijn gemak aan de ervaring dat mensen die ik kende en mensen die ik niet kende, een oordeel wilden vellen over hoe en wat ik schreef. Dit zijn een paar zinnen uit de oordelen die ik koester:“Ik heb dankzij jouw boek het vertrouwen in lezen teruggevonden.”“Doe er de volgende keer maar een stuk of honderd pagina’s bij, ik verslind ze met plezier.”“Je gebalde schrijfstijl, met soms een harde linkse en een goedgemikte rechtse, leest als een treintje.”Het zoetst smakende oordeel […]

Elke dag laat ik mezelf uit. Door het bos loop ik tot aan de Dijle om daar een uur te dwalen, met enkel de benen die malen en de blik op oneindig. Al meer dan twintig jaar doe ik het zo, maar dit jaar komt er een einde aan. Dit jaar gaan we hier weg. We verhuizen. Van ons huis naar een appartement. Nog voor we wisten waarnaartoe, werd ik gewaar dat ik voor het eerst in mijn leven niet zou kunnen achterlaten wat niet past in de valies. Bij elke gedachte aan elders, al was het de allerprachtigste elders, groeide de weerstand en ik begreep dat alles wat ik hier heb – ons huis, maar ook de rivier, de weilanden, de houtkanten, het hele landschap – zich in mij heeft geworteld.Daarom verhuizen we naar niet al te ver, niet verder dan op wandelafstand! Van de Dijle naar de Demer. […]