Uncategorized

27 november 2019

L’Ascension

L’Ascension is de titel van de film die ze vanavond spelen. In mijn lijf voel ik hem, de hemelvaart, ben ik halverwege de aarde en de hemel, hier op het dakterras van hotel Cap Senegal. De bank waarop ik zit is laag en als ik me onderuit laat zakken, steunt mijn hoofd op het rugkussen. Om me heen klinken krekelgeluiden en zachte stemmen van mensen die kijken naar het nog witte scherm en naar elkaar. Maandagavond is diner-met-filmavond in Cap Senegal. De keuze voor het diner bestaat uit: salade, spaghetti bolognese, omelet met of zonder frieten of cheeseburger. Door te spoelen met een biertje, licht en springerig als zijn naam: Gazelle. De film is te nemen of te laten. De muziek gaat aan. Wight is Wight zingt Michel Delpech. Hippie, hippie-pie, neurie ik mee. Geen idee hoe ik de melodie van lang geleden ken. Een feelgoodliedje, het past bij de […]
23 november 2019

Vlucht

Vandaag ben ik Mira tien jaar kwijt. ’s Nachts zie ik haar in mijn dromen en vlak voor ik ontwaak, valt ze schreeuwend de diepte in. Overdag wandel ik mezelf verloren door de stad en langs het water. In het park zie ik vaak dezelfde vrouw die op een trampoline springt. Op en neer, recht en ondersteboven. Ze valt met haar haren waaierend in een streep achter haar aan, haar armen zwaaiend als uitroeptekens langs haar gezicht.Vandaag blijf ik staan, wat ik nooit eerder deed. Ik kijk.‘Hoe heet je?’ roept ze.Ik glimlach en zwijg.‘Ik ben Amy!’ De A bij hoog, de MY bij laag.Voor het eerst in jaren kijk ik naar een vrouw die Mira niet is, een vrouw die twee cola’s koopt aan de kiosk in het park. Een voor haar en een voor mij. Ze neemt me mee naar haar huis. In haar armen verdwijnen de dromen.Ik blijf […]
17 november 2019

Eilandmeisje

Het meisje likt aan mijn hand. Blootsvoets huppelt ze met me mee, niet gestoord door harige stukjes kokosschil, takjes of palmnoten onder haar voetzolen. Veel ouder dan vier is ze niet. Onbevreesd en vol vertrouwen begroet ze de twee vreemden, die vanuit de bolongs met een prauw zijn aangekomen om haar eiland te bezoeken. Haar overmaatse, met borduursels versierde jurkje danst knaloranje over haar zwarte huid. De rits op haar rug is niet tot boven dicht. Zo dragen de vrouwen hier hun jurken, met een rits die enkele centimeters openstaat zodat flapjes stof meedeinen op de bewegingen van het lichaam. Dient het een doel? Voorkomt het roestende ritsen die niet meer opengaan of beteugelt het zweterige handen op bezwete ruggen? Ik weet het niet.   Aan de rand van het dorp beginnen de rijstvelden. Daar houdt het meisje halt en voor ze me loslaat, likt ze snel weer even aan […]
17 november 2019

Indrukken

Twee weken in Kabrousse. Oneindig veel indrukken, ik denk in halve gedachten zonder begin en einde. – in de bomen wonen klepperende ooievaars; elders parkeren is aan te raden. – met het geluid van de branding begint en eindigt de dag; het gele beddengoed is zongedroogd. – de oceaan is warm en geurloos; de vissen smaken zacht en zoutig. – sandalen met lichte kurken voetbedden zijn de juiste keuze; elegant zijn ze niet. – de mensen hebben stemmen als klokken; klanken met Frans ertussendoor. – de poulets bicyclettes gaan op de loop; met maniakaal fietsende beentjes. – de koeien herkauwen op het strand; het zand is niet te warm onder hun hoeven. – de nieuwe koelkast kost buitengewoon veel; ze komt uit China, de deur klemt. – veel moslims, weinig christenen, minder animisten; bij het heilige bos strijken de geesten langs voeten in verstandige sandalen. – de schrijnwerker maakt blinkend […]