VERHALEN

Eén keer per week komen in Kabrousse de venters langs met hun koopwaar: René Poulet, Malang Crevettes, Fatou Confiture en Bambi Passion. René en Malang komen met de fiets en hun kippen en gamba’s zitten in een frigobox op de bagagedrager. Fatou en Bambi komen te voet en alles wat zij verkopen, dragen ze op hun hoofd. Fatou gebruikt een emmer waarin de potten confituur doordacht zijn gestapeld. Hemelse smaken van papaja, mango, banaan of bissap, die af en toe aan het gisten gaan door een teveel aan zonuren. Dan geeft Fatou een nieuwe pot, het risico is ingecalculeerd. Bambi heeft een grote mond met een gouden tand en zij verkoopt, wat dacht u, passievruchten. Ook kleine banaantjes en koek van pindanoten, het meer verleidelijke assortiment. Vandaag, terwijl ik door de straten van Tremelo loop op deze klamme dag voor kerst denk ik aan hen, sakkerend op mijn veel te […]

L’Ascension is de titel van de film die ze vanavond spelen. In mijn lijf voel ik hem, de hemelvaart, ben ik halverwege de aarde en de hemel, hier op het dakterras van hotel Cap Senegal. De bank waarop ik zit is laag en als ik me onderuit laat zakken, steunt mijn hoofd op het rugkussen. Om me heen klinken krekelgeluiden en zachte stemmen van mensen die kijken naar het nog witte scherm en naar elkaar. Maandagavond is diner-met-filmavond in Cap Senegal. De keuze voor het diner bestaat uit: salade, spaghetti bolognese, omelet met of zonder frieten of cheeseburger. Door te spoelen met een biertje, licht en springerig als zijn naam: Gazelle. De film is te nemen of te laten. De muziek gaat aan. Wight is Wight zingt Michel Delpech. Hippie, hippie-pie, neurie ik mee. Geen idee hoe ik de melodie van lang geleden ken. Een feelgoodliedje, het past bij de […]

Het meisje likt aan mijn hand. Blootsvoets huppelt ze met me mee, niet gestoord door harige stukjes kokosschil, takjes of palmnoten onder haar voetzolen. Veel ouder dan vier is ze niet. Onbevreesd en vol vertrouwen begroet ze de twee vreemden, die vanuit de bolongs met een prauw zijn aangekomen om haar eiland te bezoeken. Haar overmaatse, met borduursels versierde jurkje danst knaloranje over haar zwarte huid. De rits op haar rug is niet tot boven dicht. Zo dragen de vrouwen hier hun jurken, met een rits die enkele centimeters openstaat zodat flapjes stof meedeinen op de bewegingen van het lichaam. Dient het een doel? Voorkomt het roestende ritsen die niet meer opengaan of beteugelt het zweterige handen op bezwete ruggen? Ik weet het niet.   Aan de rand van het dorp beginnen de rijstvelden. Daar houdt het meisje halt en voor ze me loslaat, likt ze snel weer even aan […]