VERHALEN

12 februari 2020

No milk today

Overal waar ik ga in Kabrousse, zie ik koeien. Op straat, op het zandpad, op het strand, in de duinen. Er zijn er minstens evenveel als eind vorig jaar. Eind vorig jaar kochten we elke dag verse melk van die koeien, melk die we lieten fermenteren tot dikmelk. Nu is er nergens verse melk te vinden. Het tafeltje langs de kant van de baan waar de plastic flessen stonden, blijft leeg. ‘Geen melk vandaag,’ zegt de man die op de stoel bij het tafeltje zit te dutten.‘En morgen?’ vraag ik.Hij haalt zijn schouders op en slaapt verder.‘Toch vreemd, en dat met al die koeien,’ zegt mijn man.We leggen er ons bij neer en vervangen de dikmelk die we aten bij het ontbijt door yoghurt uit een potje. ‘Weet jij waarom er geen verse melk is in februari?’ vraag ik later die dag aan Suzanne. We staan in de tuin bij […]
24 december 2019

Venters

Eén keer per week komen in Kabrousse de venters langs met hun koopwaar: René Poulet, Malang Crevettes, Fatou Confiture en Bambi Passion. René en Malang komen met de fiets en hun kippen en gamba’s zitten in een frigobox op de bagagedrager. Fatou en Bambi komen te voet en alles wat zij verkopen, dragen ze op hun hoofd. Fatou gebruikt een emmer waarin de potten confituur doordacht zijn gestapeld. Hemelse smaken van papaja, mango, banaan of bissap, die af en toe aan het gisten gaan door een teveel aan zonuren. Dan geeft Fatou een nieuwe pot, het risico is ingecalculeerd. Bambi heeft een grote mond met een gouden tand en zij verkoopt, wat dacht u, passievruchten. Ook kleine banaantjes en koek van pindanoten, het meer verleidelijke assortiment. Vandaag, terwijl ik door de straten van Tremelo loop op deze klamme dag voor kerst denk ik aan hen, sakkerend op mijn veel te […]
27 november 2019

L’Ascension

L’Ascension is de titel van de film die ze vanavond spelen. In mijn lijf voel ik hem, de hemelvaart, ben ik halverwege de aarde en de hemel, hier op het dakterras van hotel Cap Senegal. De bank waarop ik zit is laag en als ik me onderuit laat zakken, steunt mijn hoofd op het rugkussen. Om me heen klinken krekelgeluiden en zachte stemmen van mensen die kijken naar het nog witte scherm en naar elkaar. Maandagavond is diner-met-filmavond in Cap Senegal. De keuze voor het diner bestaat uit: salade, spaghetti bolognese, omelet met of zonder frieten of cheeseburger. Door te spoelen met een biertje, licht en springerig als zijn naam: Gazelle. De film is te nemen of te laten. De muziek gaat aan. Wight is Wight zingt Michel Delpech. Hippie, hippie-pie, neurie ik mee. Geen idee hoe ik de melodie van lang geleden ken. Een feelgoodliedje, het past bij de […]
23 november 2019

Vlucht

Vandaag ben ik Mira tien jaar kwijt. ’s Nachts zie ik haar in mijn dromen en vlak voor ik ontwaak, valt ze schreeuwend de diepte in. Overdag wandel ik mezelf verloren door de stad en langs het water. In het park zie ik vaak dezelfde vrouw die op een trampoline springt. Op en neer, recht en ondersteboven. Ze valt met haar haren waaierend in een streep achter haar aan, haar armen zwaaiend als uitroeptekens langs haar gezicht.Vandaag blijf ik staan, wat ik nooit eerder deed. Ik kijk.‘Hoe heet je?’ roept ze.Ik glimlach en zwijg.‘Ik ben Amy!’ De A bij hoog, de MY bij laag.Voor het eerst in jaren kijk ik naar een vrouw die Mira niet is, een vrouw die twee cola’s koopt aan de kiosk in het park. Een voor haar en een voor mij. Ze neemt me mee naar haar huis. In haar armen verdwijnen de dromen.Ik blijf […]