VERHALEN

8 april 2023

Woorden schieten tekort

In dit land lijken schapen op geiten. Bananen zijn vaker recht dan krom en rijpe appelsienen zijn groen aan de buitenkant, oranje aan de binnenkant. Net als citroenen, en net als mandarijnen, die bovendien even groot zijn als appelsienen. De smaak is gelukkig helemaal zoals je het verwacht. Zuur en zoet.‘Het is moeilijk om grip te krijgen op de Senegalese zaken,’ zegt mijn man.De woorden die je gebruikt passen niet bij wat je ziet, spraakverwarring loert om de hoek en alles zit toch altijd net iets anders in elkaar dan je eerst had gedacht.Groot was onlangs onze verbazing toen een zwarte Belg, een Rwandees die we toevallig tegenkwamen op een ceremonieel feest in het dorp, ons aansprak en vroeg: ‘Is dit de woning van de dansers?’ We stonden bij een bouwsel van klei met een strooien dak, dat ongeveer tot aan mijn kruin reikte. Als je weet dat ik 1 […]
7 april 2023

De dans ontsprongen

In de zomer van 2022 bezocht ik de expo over luchtvaartarcheologie in het Archeocentrum van Velzeke: ‘Over vliegen, vallen … en opgraven’. De foto’s en info over de opgraving van een HALIFAX-bommenwerper spraken meteen tot mijn verbeelding en er groeide een verhaal. ‘De dans ontsprongen’ is losjes gebaseerd op de geschiedenis van HALIFAX MZ575 van 76 Squadron die in de nacht van 12 op 13 mei 1944 om 22.25 u opsteeg van Holme-on-Spalding-Moor. Doel van de nachtelijke missie was het spoorwegknooppunt in Hasselt. Op de terugweg sloeg een Duitse nachtjager toe. De aanval van Oblt. Tober was meteen raak en de Britse bommenwerper viel brandend neer in de buurt van Geel. Tot daar de geschiedenis. Het verhaal ‘De dans ontsprongen’ vertelt de belevenissen van Evarist Daerden, Vlaming bij de RAF en boordschutter op de HALIFAX die neerstortte boven de Kempen. Dit verhaal verscheen in april 2023 in het luchtvaarttijdschrift HORIZON, jaargang 1, nummer 2. Met dank aan Dieter Ghekiere voor de prachtige illustratie.
6 maart 2023

De bootreis 1: Een reis vol geluid

‘Ze worden bij elke maaltijd luidruchtiger,’ zegt H., de bonkige 75-plusser uit de Ardèche met een stem als Charles de Gaulle. Hij heeft het over zijn landgenoten aan de tafel achter ons die op z’n Frans, allemaal door elkaar orerend, hun kennismaking van gisteren voortzetten. Als enige Fransman is H. aan onze tafel in een gemengd gezelschap van Polen en Vlamingen beland, en het ziet ernaar uit dat hij het voor de rest van de bootreis met de Bou El Mogdad met ons zal moeten uitzingen. En wij met hem. Ik doe alsof ik hem niet hoor en pruts met mijn mes een paar vezels grijzig vlees van de kippenbil.  ‘Ze gaan maar door met hun geklets,’ houdt H. vol. Al twee dagen lang klaagt hij over nu eens dit en dan weer dat, maar vooral over de medereizigers en ook over het ontbreken van enige culinaire beleving aan boord. […]